หลังจากเรื่องราว ที่สร้างความสะเทือนขวัญเป็นอย่างมากให้กับสังคมไทยจากการเสียชีวิตของ พญ.วราลัคน์ สุภวัตรจริยากุล หรือ หมอกระต่าย แพทย์ผู้ชำนาญการด้านจักษุวิทยา ภาควิชาจักษุวิทยา คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่เสียชีวิตจากการถูกรถบิ๊กไบค์ชนขณะข้ามทางม้าลาย
จากเรื่องดังกล่าวทำให้เพื่อนสนิทอย่าง หมอเจี๊ยบ ลลนา ที่เป็นทั้งคุณหมอและเป็นดาราคนดัง ซึ่งเมื่อไม่นานมานี้เธอได้โพสต์แสดงความไว้อาลัยให้กับเพื่อนรักที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ และล่าสุดเธอได้ตั้งคำถามถึงสังคมที่ว่า
“ต้องใหญ่โตถึงระดับไหน ถึงจะเปลี่ยนแปลงการคมนาคมและการจราจรบ้านเมืองนี้ได้”
“ในเมื่อทุกคนเห็นและรับรู้ปัญหาเหมือนๆ กัน – ทางเท้า/ทางจักรยานต่างๆที่ไม่ปลอดภัยและใช้งานไม่ได้จริง -ทางม้าลายที่มีไว้ให้รถไปก่อน –ไฟทางสวยงามทั่วประเทศต้องติดให้เยอะ ๆ? เพราะใช้งานจริงมันจะติดบ้างไม่ติดบ้าง”
“-ทางกลับรถบนถนนใหญ่สายหลักในจุดเสี่ยง ที่เกิดอุบัติเหตุซ้ำบ่อยๆเลยต้องเอาแบริเออมากั้นปิดตายแต่ไม่มีงบสร้างสะพานกลับรถดีๆ สักที – ใช้งบไปแก้ซ่อมทางรายปีที่ยังไม่ทันพังก็จะซ่อมวนไปทั้งปี -ป้าย “ง่วงไม่ขับ”, “ง่วงจอดพัก” เต็มถนนสายหลักแต่ไม่มีจุดปลอดภัยที่ให้จอดได้ -ป้ายจำกัดความเร็วและป้ายบังคับต่างๆที่ขัดกันเอง (เคยเจอ ป้ายบังคับความเร็ว 30, 60 kphสองป้ายที่ปักห่างกัน 10m จะเอาไง?)”
“-คนจอดรถกันตรงที่ห้ามจอด หรือไม่ควรจอด (เคยเจอรถบัสและรถตำรวจจอดแช่ค้างคืนกันอยู่หน้าป้ายรถเมล์ที่ทาขาวเหลืองต้องออกมายืนโบกรถเมล์กลางถนนทุกวัน) – รถเมล์จอดรับส่งผู้โดยสารที่เลนส์กลาง และบางที่ไม่ต้องหยุดสนิท วิ่งชะลอให้คนวิ่งตาม ขึ้น-ลง เอาเอง”
“ไม่อยากเรียกว่าเกิดอุบัติเหตุ เพราะการเรียกว่าอุบัติเหตุจะถือว่ามันป้องกันไม่ได้”
